ප්‍රායෝගික දේශපාලනය සඳහා ජාතක කතා සාහිත්‍යයේ පිටුබලය

ජන සාහිත්‍යය පිළිබඳ හැදෑරීම් සිදු කළ අපරදිග පඬිවරු ජාතක කතා යන්න ජන ව්‍යවහාර සමූහයක් ලෙස හඳුනාගෙන ඇත.Folklore යනුවෙන් ඉංග්‍රීසියේ එන ජනශ්‍රැතිය යන විශේෂ ක්ෂේත්‍රයට බහාලිය හැකි ශ්‍රේෂ්ඨ ගණයේ නිර්මාණ සමූහයක් ලෙස ඔවුහු ජාතක කතා නිර්වචනය කළහ.ලොව ඉපැරණිතම ජනකතා සංග්‍රහය ලෙස රීස් ඩේවිඩ් පඬිතුමා ජාතක කථා හඳුන්වා දී ඇත.කෙසේ වෙතත් ජාතක කතා හුදු ජනකතා සම්ප්‍රදායක් යැයි සිතීම අනුචිත ය .එහි ඇති සමාජ සංස්කෘතික ආර්ථික හා දේශපාලන ප්‍රපංචයන් නූතන සමාජය සමඟ වුවද සැසැඳිය හැක;විවරණය කළ හැක.මෙහිදී අපගේ මූලික අවධානය යොමු වන්නේ ජාතක කතාවල ගැබ් ව ඇති දේශපාලන විවරණයන් ගෙන හැර පෑමයි.බෞද්ධ දේශපාලන දර්ශනය පාලක-පාලිත දෙපාර්ශවයේ ම අනෙයොන්‍ය  අයිතීන් සුරක්ෂිත කරන ප්‍රායෝගික දර්ශනයකි.බෞද්ධ දේශපාලන දර්ශනය මූලික වශයෙන් විග්‍රහ කර ගනු පිණිස ජාතක කතා මහඟු මූලාශ්‍රයකි.
මහා පිංගල ජාතකය වත්මන් දේශපාලන සන්දර්භය මනා ව චිත්‍රණය කරන්නකි.කෙටි කාලයකදී පාලක පක්ෂය ප්‍රතිකේෂ්ප කිරීමත්,ඔවුන්ට විරෝධී බලවේග නිර්මාණය වීමත් ලංකාව වැනි රටක සුලබ ය.පිංගල ජාතකයේ එන පිංගල රජුගේ අභාවය නගරවාසීන්ට සැණකෙළියක් විය.අධාර්මික ව රට පාලනය කරන පාලකයෝ මරණින් මතු වුවද ජනතා ගැරහුමට ලක්වෙති.අධාර්මික පාලකයින් ඉසියුම් ලෙස උපහාසයට ලක් කරන්නේ හඬා වැලපෙන දොරටුපල්ලාගේ චරිතයෙනි.ඔහු රජු මළ නිසා හඬයි.එහෙත් ඒ රජු මළ දුකට නොවේ.පිංගල රජු ප්‍රාසාදයට යන එන වාරයක් වාරයක් පාසා මෙම දොරටුපල්ලාට ටොකු ඇන ඇත.යම් හෙයකින් ඔහු නිරයට ගිය පසු යමරජුට ද එසේ ටොකු ඇන්නහොත් නැවත ඔහු ව මනුලොව හැරලනු ඇතැයි යන බියෙන් දොරටුපල්ලා හැඬූ බව ජාතකකතාකරුවා දක්වයි.හාස්‍ය රසය සමඟ ජාතකකතාකරුවා අපේක්ෂා කරන්නේ අයහපත් රාජ්‍ය පාලනයේ අනිෂ්ට විපාක කියා පෑමයි.
අසමබර තීරණවලින් මහජනයා නොමග යවන දේශපාලඥයන්ට මනා ආදර්ශ සපයන ජාතක කතාවකි,කුක්කුර ජාතකය.අපරික්ෂාරී පාලකයන් මෙන් ම ඔවුන්ට උපදෙස් දෙන අදූරදර්ශි අනුශාසකයන් ද මෙහිදී උපහාසයට ලක්කොට ඇත.රජු තමාට අනුශාසනා ලබා දුන් සුනඛයාට සේස්ත් පූජා කළ බව කතාවසානයේදී දැක්වේ.හිතවතුන්,ඤාතීන් හෝ තමාට පක්ෂ පිරිස් සුදුසුකම් නොබලා තනතුරුවල අනුයුක්ත කිරීමට වඩා සුදුස්සෙකු තෝරා එම තනතුරු ප්‍රදානය කිරීම අනර්ඝ බව කුක්කුර ජාතකයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කෙරේ.
මහා සුතසෝම ජාතකයේ එක්තරා රජෙක් තෘෂ්ණාවෙන් හොර රහසේ මිනීමස් කා රට වැනසූ පුවතක් දැක්වේ.බුදුදහමේ දැක්වෙන්නේ,පාලකයා තෘෂ්ණාවෙන් මුක්ත අයෙක් විය යුතු බවයි.දානය,ශීලය,පරිත්‍යාගය ආදි දසරාජ ධර්මයන් පාලකයන් විසින් පිළිපැදිය යුතු බව ධර්මයේ සඳහන් ය.නීතිය අවනීතිය බවට පත්කරන අදිසි දේශපාලන හස්තයන් අප කොතෙකුත් දැක ඇත.අල්ලස් ගනිමින්,පාලකයා පවා මුලා කරන ඇමතිවරුන් අදත් සමාජයේ අප්‍රමාණ ය.මහාබෝධි ජාතකය එබඳු අමාත්‍යවරුන් පිළිබඳ හෙළි කරන ජාතක කතාවකි.
ඉතා දීර්ඝ වශයෙන් මෙය විමසීමට ලක් කළ හැකි මාතෘකාවකි.සාම ජාතකය,නිග්‍රෝධමිග ජාතකය,කුම්මාස පිණ්ඩ ජාතකය,රාජෝවාදී ජාතකය,මහා කපි ජාතකය වැනි බොහෝ ජාතක කතා ඇසුරින් නූතන දේශපාලනය කෙරෙහි ජාතක කතා සාහිත්‍යයේ ප්‍රායෝගික ආදේශනය වටහා ගත හැක.අවාසනාව නම් රාජ්‍ය තන්ත්‍රය මෙහෙයවන කිසිඳු පක්ෂ විපක්ෂ දේශපාලඥයකුගේ අවධානය මෙබඳු වියෂ පථයකට යොමු නොවීමයි.ඉතිහාසයේ කොතැනක හෝ එබඳු පාලකයන් සිටියා නම් අද අපට සුඛිත මුදිත රටක් ශේෂ වන්න්ට ඉඩ තිබුණි.